Indicative, Imperative, Subjunctive Mood Konu Anlatımı

İngilizcede, Türkçede de olduğu için temel anlamı sağlamakla görevli kipler vardır. Türkçedeki kipler eklerle sağlanır, fakat İngilizcede genelde fiillerin anlamlarıyla ilgilidir. Bu yazımızda bu kiplerden olan Indicative, Imperative ve Subjunctive Mood’lardan bahsedecek ve örneklerle destekleyeceğiz!

Fakat başlamadan önce bir soru: Open English’te ana dili yabancı eğitmenlerden 7/24 canlı ders alabileceğini biliyor muydun? Eğer İngilizceyi en verimli ve amaçlarına uygun şekilde öğrenmek istiyorsan Open English’ mutlaka göz atmalısın! Dünyada önde gelen online İngilizce kursu olan Open English, canlı derslerin yanında sana canlı konuşma gruplarına ve dev içerik arşivimize erişme fırsatlarını da sunuyor!

Open English hakkında daha fazla bilgi almak için bu sayfadaki iletişim formunu doldurman yeterli. Müşteri temsilcilerimiz seni arayacaktır.

Indicative Mood, Türkçede “haber kipi” ismini verdiğimiz kipin İngilizce karşılığıdır. Indicative Mood’un ismi “göstermek, işaret etmek, bildirmek” anlamındaki “indicate” kelimesinden gelir. Bu bilgiyi aklında tutarsan Indicative Mood’un ne olduğunu daha rahat aklında kalacaktır. 

Indicative Mood’u kullandığımızdaki anlam olmakta olan, olmuş ya da olacak olayları bildirdiğimiz; gerçek dışı anlamları dahil etmeyerek sadece gerçekte olandan haber verdiğimizi gösteririz. Indicative Mood kavraması basit bir kiptir. Çünkü Indicative Mood’u kullanmamız için ekstra bir yapı kullanmıyoruz. Indicative Mood’u iki alt başlıkta ele alalım.

Declarative Mood’u, Indicative Mood’un ilk başlığı olarak ele alıyoruz. Declarative Mood, en temelinde olumlu ve olumsuz cümleleri kapsıyor. Yani gerçekten olan, olmuş, olacak bir şeyden bahsederken kullanıyoruz. 

Indicative Mood’un ikinci başlığı ise Interrogative. Indicative Mood’un ilk başlığı Declarative için olumlu ve olumsuz cümleleri kapsadığını söylemiştik. Geriye kalan soru cümelelerini ise Interrogative’de ele alıyoruz. Olmuş, olan veya olması beklenen olaylarla ilgili soru sorarız bu yapı ile.

Gördüğün gibi, bildiğin Tenselerin hepsini kullanarak Indicative Mood’u istediğin her zamanda kullanabilirsin. Tenselerle ilgili hafızanı tazelemek istersen İngilizce Tense Tablosu yazımıza göz atabilirsin. 

İkinci ana başlığımız Imperative Mood, Türkçedeki emir kipine karşılık gelmektedir. Türkçede nasıl “Dur! Yapma!” şekillerinde emir cümlesi kuruyorsak, Imperative Mood’un en basit hali de bu şekilde, herhangi bir özne olmadan yapılır. Fakat Imperative Mood’un, başka alt başlıkları da vardır. Haydi Imperative Mood türlerini birlikte inceleyelim:

Imperative Mood’da hepimizin bildiği, temel emir cümlesi bunlardır. Özne kullanılmadan kullanılır. Imperative Mood’da olumsuz bir Command cümlesi kullanacaksak “don’t/do not” yardımcı fiilini kullanırız. 

Bu Imperative Mood alt başlığımızda ise Hortative ile karşılaşıyoruz. Hortative cümleler, direkt olarak emirden ziyade, birini bir şey için heveslendirmek, güdülemek, cesaretlendirmek için kullanılan Imperative Mood yapılarıdır. 

Umarız buraya kadar her şey açık ve nettir! Eğer aklında soru işaretleri varsa veya İngilizceyi en temelden, en kendine uygun şekilde öğrenmek istiyorsan seni Open English’e bekliyoruz! Dünya çapında 15 senedir aktif olup, 1.5 milyon kişiye İngilizce öğretmiş olan Open English, sana ihtiyacın olan tüm olanakları sunuyor!

Open English’e abone olarak ana dili İngilizce olan eğitmenlerden 7/24 canlı ders alabilir, canlı İngilizce konuşma gruplarında öğrendiklerinin pratiğini yapabilir ve dev içerik arşivimizdeki materyal ve kaynaklardan sınırsız faydalanabilirsin!

Open English’e kayıt başvurusu yapmak için, bu sayfadaki iletişim formunu doldurman yeterli.

Imperative Mood’un son alt başlığı Optative’de ise, bir dileğimizi, isteğimizi emir cümlesine benzer bir yapıda belirtiriz. Imperative Mood’un bu alt başlığını sonraki ana başlığımız olan Subjunctive Mood ile karıştırmamaya dikkat et! 

Subjunctive Mood, bugün göreceğimiz kiplerin sonuncusu. Türkçede Subjunctive Mood, dilek kipine karşılık gelmektedir ve oldukça sık kullanılmaktadır. Subjunctive Mood’da temel amaç, istek, dilek, gerçek dışı olaylar gibi Imperative ve Indicative’de belirtemediğimiz söylemleri gerçekleştirmektir. Subjunctive Mood’u da üç başlıkta inceleyeceğiz.

Subjunctive Mood’un ilk başlığı olan Mandatory ile zorunluluklardan, yapılması gereken şeylerden bahsederiz. Bunu Imperative ile karıştırmamaya dikkat edelim. Subjunctive Mood’un bu kullanımında birine emir vermeyiz, bir şeyin zorunlu olduğunun altını çizeriz. 

Subjunctive Mood’un bu alt başlığı olan Hypothetical’da ise varsayımsal durumlardan bahsederiz. Subjunctive’in bu kullanımından Subjunctive tanımını verirken “gerçek dışı olaylar” olarak bahsetmiştik. 

Hatırlarsan Subjunctive’in bu başlığını Imperative’de de görmüştük. Bu Subjunctive başlığında direkt olarak dilek ve isteklerimizden bahsediyoruz. Imperative’deki Optative’in, Subjunctive’dekinden farklı emir yapısıyla kullanılmasıydı. Fakat burada direkt olarak dilediğimizi veya istediğimizi söylüyoruz. 

Indicative, Imperative ve Subjunctive Mood’dan bahsettiğimiz bu yazımızın sonuna geldik. Eğer Indicative, Imperative ve Subjunctive konularıyla alakalı aklında bir soru varsa ya da en temelden İngilizce öğrenmek istiyorsan Open English’e mutlaka bir göz atmalısın!

Open English sana ana dili İngilizce olan eğitmenlerden 7/24 canlı ders alma gibi büyük bir ayrıcalığı sunuyor! Bunun yanı sıra öğrendiklerini pekiştirebileceğin canlı konuşma grupları ve dev içerik arşivimizdeki her kaynağa sınırsız erişim fırsatları da elinde olacak!

Bu sayfadaki iletişim formunu doldur, seni arayalım.